I've Been Facialised

И така неслутно колку сум јас популарен, АКА достапен како и сите ние нет-профилирани фаци, се подзачудив колку тоа роденденски честитки примив пред некој ден на ФБ и тоа од луѓе попознати, поблиски, далечни, драги, познаници мили и останати. И нормално, близоста ни наша меѓусебна, но и карактерот сопствен, е непишано правило кое ја определува содржината и должината на честитката, па така добив разно-разни, за секоја од кои сум поединечно благодарен оти во подарена честитка на буквите не им се замера, а чуството да се биде мета на истата е во најмала рака пријатно. Но се прашувам дали исто или слично чествување ќе примев и телефонски доколку такавата информација беше достапна на нетот. Ако не за друго, бар такавата саунд-честитка у живо пружа за нијанса поголемо задоволство барем кај мене како горд претставник на орална култура која најчесто ужува анален третман. Згора на што јас секое такво желбено јавување го завршувам со покана. А штета, ќе беше и мор и мери и блоди шери и ќаскаво и се и ќе имавме можност поквалитетно да се подружиме, подзапознаеме и прокомуницираме. А токму квалитетот на односите човечки и дигит-аналната комуникација е она на што ме инспирираа моите честитки на ФБ. Истите ми се драги и прифатливи ако ништо друго ради тоа што нив им подлежи фина причина и повод – јас во комбинација со куртоазијата на честитачите.

За разлика од нив, и вакавиот комуникативен моуд кој вклучува како познат испраќач, така и причина и цел на пратената порака (честитка) , оној што ми пречи, помеѓу другото и затоа што не ми се обраќа мене, е оној начин на општење, присутен на ФБ, кој се однесува на:

а) апликации од типот “Кој си ти орган жирафе?”, или “Какво ти је срцебијање кад видиш згодног момка?”. Каде врз основа на 6 ступидни, сиви, ригидни прашања се категоризира, идеалистички кажано, шарената популација. Знам, знам, целта на такви апликации е забава, ама почекајте го мојот одговор на таквата евтина забава. Ја еве баш денес параев такво тестирање и ми испадна дека сум Сартр, а ја од Жан ни Ќ неам у себе, башка од грото французи коса ми паѓа.

б) квизови или игри на џалинџ во кои се тестираат и докажуваат сопствените знаења и вештини и врз основа на добиени резултати се рангираш или у свет на зналци или незналци. А потребното знаење за да се заврши успешно квизот е само следење на други медиуми: ТВ, фешн магазини, теи, смеи и остало каде постојаното присуство на актерот Х се врежува длабоко во паметење, а врв на когнитивноста е запаметување на фактот дека тој се појавил у филмот У.

В) Или пак оние супорт мај коз, кам то плоштад анд чеш јор лефт тестикл бикоз бикоз, бикоз...

Па нити сум ја лесно споредлив со панкреас од слон, нити сум филм-савант за бастер-квизови, нити ми се чешаат мадиња затоа што некој така рекол (а друг форвардирал) и тоа без и да ми каже зошто ја бара мојата подршка. Ова посебно нервира.

Е сеа по некоја пратена шопска или пастрмајлија или лута ж’та ми годи, ама тоа докажува нешто - дека оној кој ми ги праќа МЕ ПОЗНАВА, тој ги знае моите преференци и мезалски фантазии. Таа, дури и една фиктивна салата (најбоља пријатељица тиквешке) ми е упатена мене, и ми се обраќа мене. За разлика од што во секоја друга пратка јас сум само дифолт примач, како и многуте други. Го правам и јас тоа, ама еве ветувам дека ќе потпрестанувам. Додека не престанам слободно пцујте ме.

Иако овој мој намќоресто-мрчечеки став сум свесен дека може да се протолкува како недостаток од хумор или смисла за забава (нели фејсбуков ќе ми кажете дека е џаст фор фан, а ја сум напнат). Епа сум напнат, ама имам смисла и за хумор и за забава, само малку поинаква од погоре опишаната. А дека не претерувам во тврдењето за тривијалната забава и –изам, докажува и бројот на профили кои имаат my book, или слични апликации.

Но она што најмногу почна да ми пречи се упатените апели за подршка на Боро за претседник, а Рамиз за градоначалник и тоа најмногу ради тоа што ипраќачот најчесто ми е непознат, ми изиграва Господ (Во овој контекст би споменал дека на ФБ интерпелацијата ќе и посветам посебно внимание). Иако сите сме ние френдови па демек се знаеме, ама мене и Абебе Бакила ми е френд, па не сум сигурен дали го знам. Потоа, со тоа што не го познавам добро, нити му ги знам (искрените) мотиви и намери, а најпоеќе не можам на раат да му го плеснам у фаца, додека мене он ми свршил работа и ме увлекол во неговото срање и тоа без да ме праша или помисли дали сум за усранување од тој вид. Но најмногу ми пречи што не секогаш ми дава причина за барањето на моја подршка, то ест поткрепа зошто да го поддржам. Со право може да ми се замери дека имам избор да игнорирам, ама не е поентата ја да игнорирам идијоти со “good intentions”, поентата е они да знаат дали мене да ме игнорираат или не.

Токму ваквата безчовечна, безгрижна и инструменталистичка комуникација, каде јас сум само алатот до целта на нечија група, одамна ми пречи али сеа помешана со политика, еее Баце ја прелеа.

И затоа ги поканувам сите мисленици да повелат во мојата дружина со наслов Talk to Me, Don’t Just Click Me, but even if you do, tell me why која е замислена како клуб на љуѓе кои не се баш воодушевени од профилираната, безлична и дехуманизирана дигит-анална сајбер комуникацуија и си сакаат размена на стоки (рецимо добар филм) идеји, мухабети и останато во прилог на хуманизација на односите и општењето. (то јест сите оние кои не сакаат да бидат третирани како units on a click list).

НАПОМЕНА: Горенаведените ставови не се однесувата на сите супорт тимови или групи на интерес.