G-Ice Mother Fucker

Наспрема мислењата дека Дедо Мраз е заводлив инструмент на конзумеристичкото општество и трте мрте, јас не можам да се согласам со таквите нак***ени ставови оти и таквит луѓе ќе имаат можеби деца кои ќе го живеат еден од најмоќните митови, оној на ДМ. Поради ова, а и како дообјаснување на претходниот пост, би споменал неколку причини за моето мислење дека Дедо Мраз е многу, ако не и нај, кул фраер.

Асексуелен е. Нема жена да го тера да си оди дома и да не се дружи со драги пријатели и проби свет до бесвест. А е и секуално необележан, лишен. Со што и нема предрасуди кон било кој секс и сексуалност. Кај него не постои сексуалноста.

Не верува во Бог, затоа што самиот е божествен. Добар со сите, на помош кај секого. Секој рисјан, муслиман, евреј, хинду го испоштува. Нема ни една друга божествена манифестација поприфатена од него. Он е над сите нив, не правејќи разлика. Ги сака луѓето и нивните богови. Некомпетитивен е, за разлика од него секој посран Бог тврди дека е the fucking one, а ги има иљада.

Ја сака иднината и минатото. Децата на децата на децата што ќе бидат. И ќе научат дека он ‘не постои’, но ова се додека не дојде време и не треба да им објаснат на своите деца дека он Навистина не постои. Не постојат ни божества, па? Не бара жртви, храмови и следбеници.

За неверување во Дедо Мраз нема казна. Подеднакво е прифатливо и да веруваш во неговото постоење и во неговото непостоење. Да си добар е да си награден, лош – ненаграден. ДМ никогаш нема администрирано казна за лоши деца, отсуството на подарок е казна сама по себе, не пекол, не душевно мачење. Или како вика другарка ми Тамара: “На лошите деца родителите им даваат подароци, не Дедо Мраз и тоа само за тоа за да не плачат”
Доаѓа и се појавува на начини кои се зависни од средината, како и од инвентивноста на родиелите. Мојот доаѓаше секогаш кога спиев. Посакував да го сретнам, но не се фрустрирав оти резултатот од неговото доаѓање секогаш беше таму, под елката. На жена ми и доаѓал на врата, оставајќи подароци во чевел. Но како реков и да не го видиме сами, резултатите се тука. Не бараме чуда, само мало изненадување.

Идеата за ДМ е една единствена, иако самиот има безброј слични манифестации. На крај на краиштата сите сме го виделе, седнале во неговиот скут, воодушевиле од неговото Хохохо.

Не бил осодуван, депортиран, разведен, прекорен. Нема пасош, нити лична. Нема здраствена, нити чековна. Нема ништо што ќе го обуслови, нешто кон кое ќе биде благонаклонет, или зависен. Ама си има дом, изглед, виткост и вредност.

Од сите наши измислици он е најсовршениот, и најчовечниот мит, а сепак најмалку веруваме во него. Ги следиме слепо командите на безчовечните бози, а он ни е смешка.

Преку Хохохо од такво лицемерие! Дедо Мраз е (можеби) единстевното што го обединува овој свет, не крстоносниот бог, или богот судител на неверниците или свети осрам, туку тој – најсовршенот мит, човечност лишена од сите човечки, земни маани, надарен со најчовечноста – недискриминација и ултимативна доброта. Па што ако истат е материјално манифестирана, тоа и не е различно од цртежите на лицата небесни, нити реликтите земски.

Затоа драги мој Дедо Мраз ти честитам Нова Година со претходниот ми мој мини наратив што одамна ти го спремив, ама годинава ќе те чекам и на тортичка. И заеби ги тоа сељаците шо парчат храна за да најдат алтани. Дој ти да скршиме ред муабет и по некоја чашка. И да си ги испружиш уморните ти нозе и запурени чорапи и ти да ми примиш топлина и дар. И тоа да е безусловно. Не барам од тебе да имаш петки, или да си најдобар еленски јавач. Само и само оваа година да си пододмориш и некој да ми те замени дур ти за прв пат одмараш и пиеш топол чај и љуто румче. Или што и да ми ти патничка душа сака. Па наздравје читање и те чекам на ...