Мојот личен мотив е помалку да се нервирам кога со оној мрслулаво-патетичен израз на лицето кога само барааат: “Дај 5 денариии!”, а за возврат не нудат ништо, или пак кога упорно продолжуваат да ми го шљакаат ветробранското стакло и дури и по моето одлучно и видливо вознемирено одмавнивање со рака и изричит израз на лицето кој вели: “Не ми ја чепкај шофершајбната!”
Механизмот за сето тоа да се направи е марктинг тернинг за асфалтните Роми (пардон, политички коректно и македонски стандардно кажано – Обука за пазадно работење на уличните Е-ѓупци) со цел да го подобрат квалититот на понудената услуга со тоа што ќе се обучат како да го пласираат и пред се продадат својот производ.
Некои од предложените стратегии вклучуваат:
Да се создадае корпус на начини како просењето да се направи поатрактивно и поинтерактивно искуство. На пример, можат едноставно да ти кажат: “Дај 5 денари и среќа ќе те следи до дома, не даваш ли 5 денари ја ќе те следам до следна раскрсница”. Или пак на возачот да му раскаже некаква приказна како против-вредност на бараните 5 денари. Или уште подобро Романизирана верзија на приказната, нешто као Ромската црвенкапа, која носела црвен шалвар и марама, била киднапирана у топана и потоа ослободена од Амди. А пошто времето на раскрсница е кратко, раскажувачот може да најави дека продолжението следни на наредната раскрсница со зборовите: “Братми, ако идеш на следна раскрсница у партизнаска побарај го Рамиз, брат ми, да ти ја докаже причата, многу е интерсна, ќе видиш.” Со други зборови наратив суспенс укомпониран со добро потрошени 10 денари (минимунг 5 по продужетак).На овој начин на функционирање, Ромите би можеле да се развијат и во улични забављачи, па потоа и да оформат свои еснафи, синдикати на улични радници, па и самите да организираат семинари, обуки, натпревари, размена со страни студенти (питачи од Свети Марко на пример), па дури и да влезат како радна категорија, професија со што би се стекнале со право на пензија. (Или можеби подобро не оти ќе треба да плаќаат данок)
За оние што мачкаат стакла, да се реклмираат со идеата дека ако не се исчисти стаклото, шоферот не ќе биде во состојба да забележи згодна, сама и невино-изгледајуќа стоперица, или нема да можат да го видат семафорот, или слично. Со други зборови бришењето на стакло да се продаде со прича која исотот ќе го направи неизбежно поради некоја причина. Слична идеја е и тоа да у соработка и договор со производител на виледи на пример, прво намерно ја напраат шофершајбната лом, а потоа на возачот као демек неочекувано му маркетираат една виледица со зборовите: “Бај д веј, ваквиот лом можете да го исчитите токму со оваа виледа овде која чини 30 денари во кои спаѓа и демонстрација на нејзината моќ, то ест радна-бришна рака. (ова е се под услов шоферот да не ги пребие).Супер би биле да делуваат без глас со тоа што би носеле и маици со натпис Get rid of me for just 5 denars, или да им лепат стикери на возачи со напис I did not give any thing to a poor Gypsy so I got this stiker, или...можностите се многу.
Мене исто така ми се допаѓа идета и за фискални сметки за услугата на кои би стоело: “Газда Рамиз агол-партизанска и илинденска, дооел. “(бар така ќе мора да научат да напишат нешто).
Ваквата обука и сам би ја спровел , само ме тишти дали има интерес од страна на оние кои треба да и “подлегнат”. За крај би нагласил дека немам, иако може да ви звучи парадоксално, анти-ромски мисли и чуства и став дека се најниска и маргинализирана група, иако и се, но кога веќе се бават со нешто нека се бават бре онако капиталиситчки, ем да те тормозат ем да ти е мило.
Објави
Нема коментари:
Објави коментар